ijskristal
de vroege winteravond kleurt de wolken violet
achter de wal met oude eiken
de takken als bevroren in een roerloos silhouet
en ik sta ademloos te kijken
grijs en onbeweeglijk staat een reiger langs de sloot
alsof de jaren niet verstrijken
wat valt er nog te vragen want het antwoord is te groot
als iets dat nooit is te bereiken
wij zijn als ijskristal
hard als staal
en breekbaar
breekbaar als glas
de ganzen vliegen over naar een land hier ver vandaan
ik denk aan alles wat ik losliet
waar ik naar verlangde en hoe het is gegaan
en hoe ik altijd weer tekortschiet
wij zijn als ijskristal
hard als staal
en breekbaar
breekbaar als glas
de tijd is blijven stilstaan in een laatste ademtocht
hier is geen nacht geen maskerade
wie alles heeft verloren heeft gevonden wat hij zocht
er is niets anders dan genade
wij zijn als ijskristal
hard als staal
en breekbaar
breekbaar als glas